case 5 คดีฆาตกรรม ห้อง 918

ร้อยตรีโรเบิร์ต สจ๊วด ยืนครุ่นคิดอยู่หน้าห้องเลขที่ 918 ของโรงแรมสแตนดาร์ดสบถออกมาดังๆว่า “ในที่สุดมันก็ต้องมาลงเอยแบบนี้… ตาย ไม่มีใครหนีความตายพ้น แม้แต่คนที่มีเงินและอิทธิพลอย่างมาเฟียวีโต้ นี่ถ้าเค้าไว้ใจคนของผมก็คงจะไม่เป็นอย่างนี้”

“ครับ” นักสืบประจำโรงแรมรับคำ “ก็ไอ้ความที่ว่านายวีโต้แกเป็นมาเฟียมาก่อนนะซี แกถึงไม่ไว้ใจตำรวจ แล้วไปไว้ใจยามบริษัทเอกชนแทน”

ผู้ตายบังเอิญไปมีส่วนพัวพันกับแก๊งมาเฟียใหญ่ ซึ่งดำเนินงานผิดพลาดและมีเรื่องราวถึงขั้นถูกศาลเล่นงานอยู่ และกำลังจะต้องไปขึ้นศาลเป็นพยานในวันจันทร์ที่จะถึงนี้ เขาถูกยิงระยะเผาขนด้วยปืนสั้น ปืนของกลางไม่ได้ตกอยู่ในห้อง 918 ที่เกิดเหตุ

ห้อง 918 เป็นห้องปิดไม่มีหน้าต่าง อยู่บนชั้น 9 ของโรงแรม ขณะที่ศพถูกพบประตูทางเข้ายังล็อคอยู่เรียบร้อยลงกลอนและบานประตูไม่มีร่องรอยถูกงัดแงะแต่อย่างใด ตัวบานประตูเป็นโครงเหล็กบุด้วยไม้สัก ซึ่งยากแก่การทะลวงเข้าได้ ด้านนอกมีป้ายทองแดงบอกเบอร์ห้อง ยึดไว้ด้วยสกรูซ้ายขวา 2 ตัว ใต้ต่ำลงมามีรูมองจากด้านในออกมาข้างนอกได้

“ผมเดาไม่ออกจริงๆเลยว่า ฆาตกรเข้าไปยิงผู้ตายได้ยังไง กลอนก็แน่นหนารูมองลอดก็มี เขาน่าจะรู้ตัวล่วงหน้าว่าอันตรายจะมาถึง” นายร้อยตรีหนุ่มเสริม “หรือจะเป็นว่าผู้ตายรู้จักกับฆาตกร”

“ผู้หมวดครับ” จ่านายสิบลูกน้องออกความเห็นหลังจากนักสืบโรงแรมเดินคล้อยหลังไปแล้ว “เรายังมีบุคคลที่เกี่ยวข้องกับกรณีนี้อีก 2 คนนะครับ ก็ยามเอกชนของบริษัทกั๊ดไงล่ะครับ เขาสาบานกับผมอย่างจริงจังว่า ไม่มีใครเข้าออกจากห้อง 918 เลย ตลอดเย็นนี้เป็นต้นมา” ผมสอบประวัติมาแล้ว ยามทั้ง 2 คนมีประวัติดีทำงานมาหลายปีแล้วในหน้าที่นี้ คนแรกชื่อ จอห์น ยวน เป็นลูกครึ่งจีน เขาให้การกับผมว่า

“ผมมาเข้าเวรที่ห้องตอนหนึ่งทุ่มตรงครับ และยืนประจำหน้าที่ตรงนั้นเลย ก็ต้อง 918 นั่นแหละครับ แต่ส่งสัยจะมีการสับสนกันบ้าง เพราะคุณอาร์เดน ผู้จัดการโรงแรมมาบอกผมว่า ผมไม่ควรใส่ชุดยาม จะทำให้แขกคนอื่นๆบนชั้นนี้ตกใจไป เขาจะไม่อนุญาตให้ใส่ชุดยามยืนนอกทางเดินแบบนี้ 

ผมจึงรีบกลับบ้านเปลี่ยนชุดธรรมดามา โดยคุณอาร์เดนได้บอกให้นักสืบของโรงแรมมาเฝ้าแทนผมชั่วคราว ผมลังเลใจอยู่พักหนึ่ง เลยเคาะประตูห้องขออนุญาตจากคุณวีโต้ แกก็อนุญาต ผมกลับมาอีกทีราวๆ แปดโมงเห็นจะได้ คุณอาร์เดนรีบมารับผมไปขึ้นลิฟต์ส่งของด้านหลังโดยเร็ว บอกว่าพอดีนักสืบโรงแรมต้องลงมาจัดการกับคนเมาในห้องอาหารชั้นล่าง เรามาถึงห้อง 918 เป็นเวลา 8.30 น. ซึ่งผมไม่เห็นมีใครเฝ้าหน้าห้องอยู่ ผมจึงเข้าทำหน้าที่ถึงเวลา 11.00 น. ระหว่างเวลานี้ไม่มีใครเข้าหรือออกจากห้องอย่างแน่นอน และผมก็ไม่กล้าละหน้าที่ไปไหนเลย แม้แต่จะไปห้องน้ำก็ตาม 

มีที่แปลกก็คือ เวลาประมาณ 3 ทุ่ม มีชายคนหนึ่งออกมาจากห้องที่อยู่สุดทางเดิน ในมือถือกล่องไวโอลินมาด้วย เดินออกไปทางลิฟต์โดยสาร แต่เขาไม่ได้เฉียดกรายเข้าใกล้ห้องที่ผมเฝ้าอยู่เลย พอถึงเวลา 11.05 น. ผมชักเอะใจว่า ทำไมยามอีกคนที่จะมาแทนผมจึงไม่มาสักที เพราะเราเฝ้ากะกันคนละ 4 ชั่วโมง ผมเคาะประตูห้องของคุณวีโต้ หวังที่จะขอโทรศัพท์สอบถาม แต่ไม่มีคนเปิดประตู 

ผมเดาว่าคุณวีโต้อาจจะหลับสนิท เลยวิ่งลงบันได้มาคิดว่าจะมาโทรศัพท์ตามยามที่ห้องลอบบี้ข้างล่างแทน พอผมลงมาถึงที่เคาน์เตอร์ด้านหน้า เจ้าหน้าที่ก็บอกผมว่า ยามที่มาเปลี่ยนกะขึ้นไปแล้ว ชื่อ คาร์สัน ผมเลยโล่งอก และกลับบ้านไปนอน”

“แล้วคุณไม่ได้ยินเสียงปืนเลยหรือ” จ่ากำชับ “ ไม่เลยครับ ไม่ได้ยินแน่นอน” 

ส่วนคาร์สันยามอีกคนที่มาเฝ้าต่อให้การว่า “บริษัทโทรมาหาผมเวลา 3 ทุ่ม ให้มาเข้าเวรตอน 11.00 น. และให้ใช้เสื้อผ้าชุดธรรมดา ไม่ต้องแต่งฟอร์ม ผมมาถึงโรงแรมก่อนเวลาสัก 2-3 นาที และขึ้นไปหน้าห้อง 918 เวลา 10.59 น.พอดี แต่ผมไม่เจอยามคนก่อนหน้าผม คิดว่าคงละหน้าที่ไปก่อนเวลา ซึ่งผิดระเบียบบริษัท แต่ผมก็ทำอะไรไม่ได้ในขณะนั้น 

ผมเคาะประตูเรียกคุณวีโต้ซึ่งก็ไม่มีใครตอบรับ แกอาจนอนหลับไปแล้วก็ได้ ผมคิด แต่บางทีแกอาจประสบปัญหาก็ได้ ผมเลยเคาะประตูห้องข้างๆขอยืมใช้โทรศัพท์โทรหานักสืบโรงแรม พอเขาขึ้นมา เรา 2 คนก็ช่วยกันเปิดประตูเข้าไปก็พบศพคุณวีโต้ถูกยิง ซึ่งผมคิดว่าคงตายมาระยะหนึ่งแล้ว แต่ผมไม่รู้ว่านานเท่าไร เพราะไม่ใช้ผู้เชี่ยวชาญ ผมจึงโทรเรียกตำรวจมานี่แหละครับ”

แพทย์ชันสูตร ลงความเห็นว่า ผู้ตายถูกยิงด้วยปืนสั้นในช่วงเวลา 9.00-10.00 น. 

ผู้จัดการโรงแรม คุณอาร์เดน ยืนยันว่า เขาให้ยามกะแรก จอห์น กลับไปเปลี่ยนเครื่องแต่งตัวจริง แต่เขาก็ให้นักสืบประจำโรงแรมเฝ้าแทนอยู่ตลอดเวลา

ผู้หมวดของเราแย้งขึ้นว่า “แต่จอห์นบอกว่า เขากลับมา ไม่เห็นนักสืบนั่นนี่นา”

ผู้จัดการตอบหนักแน่น “ ถูกครับ ก็เพราะบังเอิญก่อน 2 ทุ่มนิดเดียว มีคนเมาอาละวาดในร้านอาหารข้างล่าง นักสืบของผมเลบต้องลงมาจัดการเคลียร์ ส่วนผมก็รีบพายามจอห์นกลับขึ้นมาเฝ้าต่อในเวลาเพียงไม่กี่วินาทีเท่านั้น ผมพาเขาขึ้นมาทางลิฟต์ส่งของด้านหลังแขกคนอื่นๆของโรงแรม จะได้ไม่เห็นว่าผมพยายามมาทำอะไรกัน เดี๋ยวจะทำให้แขกตกใจ ผมผละจากห้อง 918 มาเวลา 8.03 น. ครับ”

ส่วนนักสืบโรงแรมก็ยืนยันว่า ลงมาเคลียร์คนเมาจริงในเวลาดังกล่าว

“ไอ้เจ้าขี้เมานี่มันมือสมัครเล่นน่ะครับ ผมว่ามันเมาไม่จริงหรอก คงอยากมาหาเรื่องซะมากกว่า ผมเลยขู่มันว่าผมจะพามันไปอัด มันเลยกลัวหนีออกไป คนที่เคาน์เตอร์บอกว่ายามมาเฝ้าแทนแล้ว ผมเลยอยู่ดูแลข้างล่างนี่แทน 

ปกติคุณอาร์เดนแกจะอยู่เฝ้า แต่พอดีวันนี้แกมีงานอยู่บนชั้น 8 เกี่ยวกับการแต่งสีห้อง 2-3 ห้อง เมื่อเวลาประมาณ 5 นาทีก่อน 5 ทุ่ม ยามกะดึก คาร์สัน ก็โผล่เข้ามาในโรงแรม และขึ้นลิฟต์ไปอีก 10 นาทีต่อมา ยามกะแรกจอห์นก็กลับลงมา แล้วยังมาถามผมอีกว่า ยามกะดึกมาหรือยัง ผมก็บอกว่า ก็เห็นขึ้นไปแล้วนี่นา ผมก็ยังสงสัยว่าทำไมสองคนนี้ถึงไม่เจอกัน จนกระทั้งคาร์สันเรียกผมขึ้นไปช่วยเปิดประตูและพบศพ

ผู้หมวดยิ่งได้ข้อมูลมากขึ้น ก็ยิ่งงงไปกันใหญ่ หลังจากให้คนสอบถามแขกที่มาพักทุกคนบนชั้น 9 (ซึ่งส่วนใหญ่ออกไปข้างนอกในช่วงเวลา 9.00-10.00 น.) ก็มีแขก 2 คน ตายายที่ห้อง 916 บอกว่า

“ได้ยินเสียงคล้ายปืน เมื่อเวลา 9.15 น. พอโผล่หน้าออกมาดูก็เห็นบ๋อยโรงแรมเดินออกมาจากห้องใดห้องหนึ่ง คงเป็น 918 หรือ 919 ไปทางลิฟต์ส่งของ ที่แขนขวาพาดเสื้อนอกเอาไว้ ผมจำหน้าไม่ได้ ทุกอย่างดูเป็นปกติ ผมก็นึกว่า เสียงปืนคงมาจากโทรทัศน์มากกว่าเลยกลับไปนอนต่อ”

คุณจ่าคนเก่งบอกจะขอจับยามจอห์น เพราะคำให้การดูมีรูโหว่เต็มไปหมด เช่น ห้อง 916 ได้ยินเสียงปืน แต่ยามจอห์นกลับไม่ได้ยิน แสดงว่าเขาไม่ได้อยู่ที่ห้อง แต่เขากลับบอกว่า เขาเฝ้าอยู่ แล้วยังบอกว่าไม่เจอกับยามคาร์สันอีก ทั้งๆที่มันน่าจะเจอ ผู้หมวดเองก็เลยเรียกเพื่อนซี้ คือ วัตสัน มาคลี่คลายคดีนี้ ว่าใครเป็นฆาตกรกันแน่ ยามจอห์น ยามคาร์สัน ผู้จัดการอาร์เดน หรือ นักสืบโรงแรม แล้วคุณล่ะ คิดว่าอย่างไร


ปริศนาท้าความคิด

• บ๋อยโรงแรมที่ชายแก่ห้อง 916 เห็นจะเป็นฆาตกรหรือไม่
• ยามจอห์นโกหกหรือเปล่าว่า เขาไม่ได้ยินเสียงปืน
• ยามจอห์นโกหกหรือเปล่าว่า รอยามคาร์สันอยู่จนถึงเวลา 11.05 น. หรือยามคาร์สันโกหกว่ามาถึงห้องเวลา 10.59 น.แล้วไม่เจอยามจอห์น
• นักไวโอลินเดินมาจากห้องไหน
• ถ้ายามจอห์นละทิ้งหน้าที่ไม่ได้อยู่เฝ้าห้อง 918 ขณะที่เกิดการยิงกันเกิดขึ้น แล้วเขาจะไปอยู่ที่ไหน
• ใครฆ่านายวีโต้

• Tweet
• Share
• Share
• Share
• Share

Sign up here with your email